Kategoria Granice - dyscyplina

Bycie rodzicami to skomplikowane zadanie i nikt nas do tego nie uczy. Posiadanie dziecka oznacza dla dorosłych życie z wątpliwościami, niepewnością, nieścisłościami itp. Oprócz konieczności radzenia sobie z zakłóceniami i opinią o środowisku. Edukacja naszych dzieci to wyzwanie, któremu chcemy sprostać.

Kiedy możemy zacząć karcić nasze dzieci? Wielu rodziców uważa, że ​​ich dzieci nie mogą się uczyć lub przestrzegać pewnych zasad, dlatego odprężają się, jeśli chodzi o egzekwowanie zasad w domu. Kiedy dziecko ma 4 lub 5 lat, przejmuje kontrolę nad sytuacją i zmiana jego postawy lub zachowania jest trudniejsza.

Istnieje wiele stylów rodzicielstwa: rodzicielstwo pełne szacunku, rodzicielstwo pozytywne, rodzicielstwo demokratyczne, rodzicielstwo autorytarne itp. Tym razem skupimy się na tym, aby dowiedzieć się więcej o intensywnym rodzicielstwie, ponieważ coraz więcej o nim słyszymy. Nadużywane może to powodować przeciążenie dzieci (a wraz z nimi problemy z lękiem i stresem), dlatego dajemy Ci kilka kluczy, aby skorzystać z intensywnego rodzicielstwa i skorzystać ze wszystkich jego zalet.

Słowo dyscyplina etymologicznie pochodzi z łaciny & 39; discipulus & 39; a to oznacza narzucenie niezbędnego porządku, aby móc przeprowadzić naukę. W wychowaniu i wychowaniu dzieci dyscyplina jest nie tylko konieczna, ale wręcz niezbędna. Rodzice powinni starać się stosować go jak najlepiej, aby ich dzieci dorastały ze zdrową i silną samooceną.

Jeśli chodzi o zarządzanie skomplikowanymi chwilami z naszymi dziećmi, czasami możemy być zdesperowani i szukać zewnętrznych agentów do wsparcia naszej pracy, z nagrodami i karami dla dzieci wchodzących w grę. Jakie pełne szacunku alternatywy proponuje Pozytywna Dyscyplina, aby nie nagradzać i nie karać naszych dzieci, a które z nich możemy włączyć jako rodzice?

Chłopcy i dziewczęta potrzebują ograniczeń, aby w pełni rozwinąć własne szczęście. I chodzi o to, że wraz z zasadami są one fundamentalne dla ich dobrego samopoczucia emocjonalnego i dla reszty ludzi, z którymi będą wchodzić w interakcje. Następnie przeanalizujemy szereg wskazówek, które pomogą nam wyznaczyć dzieciom granice pozytywnej dyscypliny, czyli życzliwości i stanowczości.

Wielu rodzicom trudno jest powiedzieć „nie” swoim dzieciom, ale jest to coś niezbędnego do wspólnego życia rodzinnego. Wyznaczanie granic wartościami, a nie samym faktem pozwala uniknąć przytłaczania dziecka ciągłymi naganami, ale także stawianie granic dziecku sprzyja ich bezpieczeństwu i poprawia samoocenę.

Wzajemny szacunek, miłość, ograniczenia, równowaga, empatia, dyscyplina… Są pewne słowa, których nie może zabraknąć w słowniku tworzącym wychowanie naszych dzieci. Łączenie ich wszystkich i budowanie jak najlepszego rodzicielstwa to bardzo skomplikowane zadanie (którego uczymy się na co dzień), jednak bardzo wzbogacające.

Jeśli pedagodzy, psychologowie, a zwłaszcza nauczyciele, są zgodni co do tego, chodzi o to, że chłopcy i dziewczęta powinni mieć jasno określone zasady i ograniczenia. To wskazuje im drogę i pozwala wiedzieć, gdzie mogą się poruszać i jak daleko muszą się posunąć, bez potykania się na tej ścieżce.

Są dwie rzeczy, które dotyczą wszystkich rodziców: uszczęśliwienie dzieci i zapewnienie im dobrego wychowania pod każdym względem. Aby osiągnąć jedno i drugie, ograniczenia są bardzo potrzebne, ponieważ służą jako przewodnik dla najmłodszych. Ale jak możemy je zaproponować z szacunkiem i skutecznie? Rozmawialiśmy z Martą Pradą (przewodniczką Montessori, wychowawczynią rodzin z pozytywną dyscypliną i autorką książki „Wychowujcie w szczęściu”), aby opowiedzieć nam, co proponuje metoda Montessori, jak nakładać ograniczenia na dzieci.

Bez wątpienia jednym z naszych głównych wyzwań jako rodziców jest ustalenie granic i proponowanie zasad naszym dzieciom oraz zapewnienie, że będą je szanować, podczas gdy nasze więzi emocjonalne pozostaną z nimi silne i stabilne. Oczywiście wraz z wiekiem zadanie to staje się złożone i zaczyna obejmować więcej elementów niż wtedy, gdy są mniejsze.

Jedną z najważniejszych funkcji, jakie pełnimy jako rodzice, jest bez wątpienia wyznaczanie granic naszym dzieciom. I lubimy to bardziej lub mniej, prawda jest taka, że ​​ta funkcja rodzicielska przy ustalaniu reguł jest absolutnie niezbędna dla chłopców i dziewczynek w każdym wieku, ale także dla 7-latków, na których się przy tej okazji skupiamy, Mogą prawidłowo się rozwijać i rosnąć bezpiecznie, wiedząc, co mogą zrobić i jak daleko mogą się posunąć.

Przyjechaliśmy z naszym synem w cudownym wieku sześciu lat. Za każdym razem, gdy osiąga nowe cele i dojrzewa pod każdym względem; Jest już zdecydowanie „dużym chłopcem”. Z tego powodu możemy dzielić się z nim nowymi zajęciami, prowadzić bardziej ustrukturyzowane rozmowy, dobrze rozpocząć pracę domową i szkolne tematy oraz niezliczone inne zmiany.

Gdybym zapytał cię, co zrobiłeś, widząc dobre stopnie, jakie twój syn uzyskał w tym semestrze, z pewnością powiedziałbyś mi, żebym dał mu w nagrodę coś, czym jest podekscytowany. A jeśli powiedziałem ci, co zrobiłeś, gdy zobaczyłeś, że nie posprzątał swojego pokoju, mimo że powiedziałeś mu to kilka razy, z pewnością słowo kara jest zawarte w twojej odpowiedzi.

Wielu rodziców wpada w pułapkę zbytniego rozpieszczania swoich dzieci i dawania im wszystkiego, o co proszą, aby były szczęśliwe. Niektórzy uważają, że w przeciwnym razie maluchy mogą w przyszłości doświadczyć jakiejś traumy, która wywoła niechęć do rodziców za to, że nie okazują „wystarczającej ilości uczuć”.

Bycie matką lub ojcem oznacza wielką zmianę w życiu. Zmiana nie tylko dla rodziców, ale także dla dziecka, dzieci. Oboje dorastają, uczą się, muszą pokonywać problemy i trudności. Dlatego pierwszy rok dziecka jest etapem bardzo szczególnym i bardzo różni się od drugiego roku, kiedy maluch zaczyna już stawiać pierwsze kroki, poruszać się z większą autonomią i chcieć wszystkiego spróbować.

Wydaje się, że miejsce najmniejszych w społeczeństwie, w którym żyjemy, było coraz mniej jasne, że ich potrzeby zacierają się w pośpiechu, w którym wszyscy żyjemy, a ich rozwój i witalność spowalniają przeszkody, które sami dorośli stawiają. na ich drodze. Aby zająć się tymi aspektami, proponuję świadome rodzicielstwo, oparte na obserwacji dziecka i towarzyszeniu mu.